کراتیت یا التهاب قرنیه، یک بیماری چشمی است که در آن لایه شفاف جلوی چشم (قرنیه) ملتهب می‌شود. این التهاب می‌تواند ناشی از عفونت باکتریایی، ویروسی، قارچی یا عوامل دیگر باشد. کراتیتی اگر به موقع درمان نشود، می‌تواند به از دست دادن بینایی منجر شود.

 

عفونت‌های باکتریایی: شایع‌ترین علت کراتیتی است و اغلب به دلیل عدم رعایت بهداشت چشم یا استفاده از لنزهای تماسی آلوده رخ می‌دهد.

عفونت‌های ویروسی: ویروس‌هایی مانند هرپس سیمپلکس، واریسلا زوستر و آدنوویروس می‌توانند باعث کراتیتی شوند.

عفونت‌های قارچی: این نوع عفونت‌ها معمولاً در افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند یا از لنزهای تماسی استفاده می‌کنند، رخ می‌دهد.

آسیب‌های چشمی: خراش‌های قرنیه یا ورود اجسام خارجی به چشم می‌توانند منجر به عفونت و کراتیتی شوند.

بیماری‌های خود ایمنی: برخی بیماری‌های خود ایمنی مانند آرتریت روماتوئید می‌توانند به کراتیتی منجر شوند.

 

درد چشم

قرمزی چشم

تاری دید

حساسیت به نور

احساس وجود جسم خارجی در چشم

ترشح از چشم

 

زخم قرنیه: اگر کراتیتی درمان نشود، ممکن است باعث ایجاد زخم در قرنیه شود.

آب مروارید: در برخی موارد، کراتیتی می‌تواند به آب مروارید منجر شود.

از دست دادن بینایی: در صورت عدم درمان به موقع و مناسب، کراتیتی می‌تواند به از دست دادن بینایی کامل یا جزئی منجر شود.

 

برای تشخیص کراتیتی، پزشک متخصص چشم از روش‌های زیر استفاده می‌کند:

معاینه کامل چشم: پزشک با استفاده از لامپ شکاف، قرنیه را به دقت معاینه می‌کند.

رنگ‌آمیزی قرنیه: با استفاده از رنگ‌های مخصوص، پزشک می‌تواند زخم‌های قرنیه را بهتر مشاهده کند.

کشت از ترشحات چشم: برای تشخیص نوع عامل عفونی، نمونه‌ای از ترشحات چشم گرفته می‌شود و کشت داده می‌شود.

 

دکتر مهرناز عتیقه چیان، فوق تخصص قرنیه بیمارستان فارابی در این فیلم توضیحاتی کاملی را درباره کراتیت های عفونی می دهد. برای تماشای فیلم روی مطالعه بیشتر کلیک کنید.